Dag 6: Vintgar Kloof en Radovljica

We zijn vanochtend vroeg wakker en als we onze ogen echt open hebben zien we hoe kaal onze kamer eigenlijk is. Best jammer, maar ja. Het weer is al goed, zo ’s morgens om half acht, het zonnetje schijnt. Nadat we gedoucht hebben, in vergelijking met de douche in Oostenrijk is dit maar een mini doucheje, gaan we buiten eten. Nico trekt vol goede moed zijn korte broek aan, maar als hij buiten komt vraagt hij zich af of dat wel een goed idee was. Het is een graad of 16 à 17, maar misschien wordt het zo wel warmer. Judith heeft het ontbijt weer geregeld en we nemen ook nog crackers met smeerkaas. Prima gedaan.

Vlak voordat we weg willen gaan spreken we de eigenaresse en vragen of die andere kamer niet voor ons beschikbaar is. Deze is wat groter en ziet er gewoon een stuk beter uit. Hals over kop gaat ze het bed verschonen en de douche en kamer schoonmaken. Een half uur later kunnen we onze spullen over hevelen en dat is natuurlijk zo gebeurt als de kamers naast elkaar zitten. Zo dat ziet er een stuk beter uit.

Om half elf stappen we in de auto en rijden naar Vintgar. Daar heb je de kloof Blejski Vintgar, ook bekend als Soteska Vintgar. Deze staat in de top 10 van meest indrukwekkende en daarom ook één van de meest bezochte bestemmingen in Slovenië. De kloof bevindt zich in de directe omgeving van Gorje, ongeveer 4 kilometer ten noordwesten van Bled. Blejski Vintgar werd ontdekt door Jakob Žumer (burgemeester van Gorje) in 1891. De ontdekking gebeurde bij toeval, omdat het waterpeil van de Radovna-rivier veel lager stond dan normaal. Samen met cartograaf Benedikt Lergetporer begon hij vanuit het zuiden door de kloof heen te lopen. Tijdens hun expeditie ontdekte ze zoveel natuurschoon dat ze besloten om een bouw-commissie in te stellen. De kloof werd, ook bij hoogwater, geschikt gemaakt voor bezoekers. Na goed 2 jaar bouwen werd de kloof op 26 augustus 1893 voor het publiek geopend.

De 1,6 km lange Vintgar-kloof baant zich door een geweldig mooi landschap van steile rotswanden en dichtbeboste heuvels en wordt begeleid door de turquoise-groene Radovna-rivier, die onderweg vele watervallen, poelen en stroomversnellingen heeft gecreëerd. Je loopt over bruggen en houten wandelpaden langs steile rotswanden en boven het snelstromende water. Op plaatsen waar het water wat rustiger is, kun je de vissen zien zwemmen. Aan het eind van de route ligt de 16 meter hoge Šum-waterval. 

Nadat we de auto hebben geparkeerd kunnen we gelijk al foto’s gaan maken, want langs het riviertje staan een aantal (wilde) paarden te grazen. Eigenlijk zomaar langs de kant van de weg. Daarna beginnen we de tocht vanaf de bovenkant, waardoor de heenreis van 1,6 kilometer natuurlijk het makkelijkst verloopt. Nadat een kaartje is gekocht (entree € 4,- p.p.) lopen we op onze wandelschoenen de kloof in. Het ziet er gelijk al erg mooi uit. Het zijn hele smalle paden en op sommige plekken hebben ze houten vlonders gemaakt, met een reling zodat je er niet vanaf kukelt. Als er iemand je tegemoet loopt, is het passen en meten en soms moet je gewoon even wachten.

De wandeltocht is een stuk minder inspannend dan de wandeltocht naar de waterval van Krimml. Eigenlijk kunnen we best behoorlijk doorlopen. Het is wel erg fris in de kloof, maar wij lopen gewoon in korte broek en t-shirt, van de stevige pas wordt je vanzelf warmer. Sommige mensen zien er zo gekleed uit alsof ze naar Nova Zembla gaan. Dikke truien, winterjassen en zelfs iemand met skihandschoenen aan hebben we gezien. Die watjes zijn natuurlijk niets gewend, maar wij als doorgewinterde wandelaars (alleen tijdens vakanties dan) trotseren de kou.

Aan het einde van de wandeltocht, na zo’n 1,6 kilometer dus, komen we bij de Sum-waterval. Op zich is deze waterval best mooi, maar hij haalt het niet bij de watervallen die we in Oostenrijk, of bijvoorbeeld vorig jaar in Kroatië, hebben gezien. Maar toch, het ziet er leuk uit. Na wat foto’s en filmpjes te hebben gemaakt gaan we beginnen aan de terugreis. Deze verloopt wat moeizamer, veel trapjes op en we moeten naar boven, dus gaat dat wat langzamer. Onderweg maken we maar eens wat foto’s, waarschijnlijk hebben we er een aantal dubbel, maar dat geeft niet. We zoeken ze later wel uit.

Na drie kwartier zijn we weer op de parkeerplaats en we lopen direct door naar het restaurantje even verderop gelegen. Het ziet er gezellig uit en ze hebben een uitgebreide menukaart. Omdat we straks nog ergens naar toe gaan besluiten we om hier gelijk warm te eten. We bestellen een vlees spies voor Nico en een mixed grill voor Judith, voorzien van frietjes en een bak gemende sla. Dat alles met een heerlijk glas witte wijn voor Judith en voor Nico een koele, met ijs gevuld, glas……cola. Het eten is echt heel lekker, er blijft dan ook niets over op ons bord. Nadat we afgerekend hebben (€ 28,-) gaan we naar de auto.

We rijden naar het plaatsje Radovljica. Daar schijnt het volgens Judith, heeft ze ergens gelezen ten minste, erg leuk te zijn. Het kleine middeleeuwse plaatsje, bezit een charmante oude binnenstad met een gevarieerde selectie aan authentieke architectuur en middeleeuwse stadsmuren. Het oorspronkelijke middeleeuwse centrum behoort tot de best bewaard gebleven middeleeuwse stadsstructuren van het land en wordt omringd door de enige overgebleven slotgracht (waterloos) in Slovenië. Hoewel het stadje erg klein is, doet het aan als een openluchtmuseum met veel laatmiddeleeuwse, renaissance en barokke schatten.

Het stadje telt ruim 5.900 inwoners en ligt op 10 kilometer afstand van Vintgar, dus zijn we er snel. We gaan het oude stadscentrum in en eerlijk gezegd valt dat best tegen. We wandelen daar wat rond, maar binnen een half uur zitten we weer in de auto, op weg naar ons overnachtingsadres. Onderweg stoppen we bij een grote Spar en halen daar de dagelijkse boodschappen. Het is er druk, maar bij de plaats waar je zelf kunt afrekenen staan niet veel mensen, dus gaan we dat gewoon doen. Het gaat prima totdat we moeten betalen, dan gaat het mis. Er moet een juffrouw van de winkel bijkomen en nog een andere mevrouw. Na tien minuten is het gelukt en kunnen we weg. Alle andere mensen die in de rij stonden bij de gewone kassa’s waren al weg! Lang leven de automatisering.

Buiten op het terras van ons pension drinken we een kop thee, met wat lekkers. Het weer is nog steeds erg lekker, zodat we buiten de foto’s en filmpjes al kunnen uitzoeken. Vanavond gaan we lopend naar het centrum en dan is er geen tijd om dit allemaal uit te zoeken. Omdat we vanmiddag warm hebben gegeten, eten we nu een paar lekker belegde broodjes. Niet dat we geen twee keer op één dag warm eten lusten hoor, maar gewoon omdat het makkelijk is. Na het op smikkelen van de broodjes kleden we ons om (lange broek en een vest is inmiddels nodig) en lopen we naar het centrum van Bled.

Rondom het meer van Bled zijn er allemaal kraampjes met eten en drinken en even verderop zijn er ook kraampjes met souvenirs en zo. We gaan nog even wat drinken in een café/bar. De muziek staat zo hard dat we elkaar niet eens verstaan als we wat tegen elkaar zeggen. Dus houden we ons mond maar, drinken we onze thee op en gaan terug lopen naar ons pension. Daar wordt de laatste hand gelegd aan het reisverslag en worden de filmpjes, foto’s en het reisverslag op ons blog gezet. We zijn weer helemaal bij!

Sreča in se vidimo jutri
De mazzel en tot morgen