Dag 16: Poreč

Vandaag is het kwart voor negen als Judith Nico wakker komt maken. Dat is géén goed teken, het weer zal wel erg slecht zijn, anders had ze hem al eerder uit bed getrommeld. Zodra Nico zijn luiken open heeft ziet hij hoe slecht het weer is. Het regent heel hard, soms onweert het, het ziet er gewoon heel erg triest uit. Gelukkig zijn de verwachtingen dat het om een uur of twee droog, met een zonnetje zal zijn. Dit wordt dus weer een ochtendje binnen zitten, koffie drinken, kletsen, internetten en misschien ook nog wel even aan het fotoalbum werken. We maken ook een paar filmpjes om het thuisfront te laten zien hoe slecht weer, al is de temperatuur prima, het hier is. We hebben wel gewoon korte broek en t-shirt aangetrokken want we houden ons vast aan de voorspellingen.

Het is half twee als de buien regen en onweer zijn vertrokken en de lucht open trekt. We besluiten om naar Poreč  te gaan, een plaatsje hier zo’n 45 kilometer vandaan. Poreč is een stad en haven aan de westkust van Istrië in Kroatië. Het is een toeristische stad met verschillende campings in de buurt. Grote delen van de stad zijn door de eeuwen heen intact gebleven. Hierdoor ogen de Romeinse en Venetiaanse bouwwerken authentiek. Poreč is bijna 2000 jaar oud. Voor de haven ligt een klein eiland Sveti Nikola, dat de stad beschermt. De gemeente heeft ongeveer 20.000 inwoners op een oppervlakte van 142 vierkante kilometer en een kustlijn van maar liefst 37 kilometer tussen de Mirna rivier en Vrsar in het zuiden. De stad zelf bestaat uit ruim 12.000 inwoners en staat bekend als een toeristische trekpleister, mede dankzij de mooie boulevard, het historische centrum en de ligging aan de Adriatische Zee. We rijden een gedeelte van de route over de tolweg, kunnen we een beetje opschieten, en de rest binnendoor. Het weer knapt echt op en als we de auto op de parkeerplaats hebben gezet, is er een blauwe strakke hemel en schijnt de zon volop. Dat is goed geregeld!

De auto staat bij de haven geparkeerd, dus beginnen we hier. Er liggen ook hier verschillende soorten boten in de haven, van hele kleine bootjes tot super grote pleziervaartuigen. Eigenlijk ziet het er niet veel anders uit dan in de andere havens waar we deze vakantie zijn geweest. Er zijn veel restaurantjes en winkeltjes, voornamelijk souvenirs (meestal van de goedkope rommel) en dat doet erg toeristisch aan. Er zijn ook best veel mensen op de been en wat opvalt is dat het bijna allemaal Duitsers zijn. Zij komen in grote hoeveelheden, waarschijnlijk met bussen vol, de boulevard opgelopen. Bij iedere groep loopt er wel een soort van gids mee, die overal stopt en dan in zijn beste Duits de bezoekers tekst en uitleg geeft over de gebouwen en dergelijke. Als er zo’n groep voor je loopt, meestal zijn het ouderen (sommige slecht ter been), dan moet je soms even wachten om er langs te kunnen. Het weer is inmiddels uitstekend en we verbazen ons erover hoe snel het weer eigenlijk kan veranderen. Vanochtend nog alleen maar regen, en onweer en nu een stralende zon met hemelsblauwe lucht.

Aan het einde van de haven ligt het casino, want ook hier is in ieder gehucht wel een casino aanwezig, die prominent aan het water van de Adriatische zee gelegen is. Er voor ligt een geweldig mooi jacht, misschien heeft de eigenaar wel de jackpot gewonnen, je weet het tenslotte maar nooit. Via de zeekant lopen we langs de vestingmuur en komen we bij een paar bomen, waar volgens ons honderden, zo niet duizenden, vogels in zitten. Het is een gekrioel van heb ik jou daar. We hebben het idee dat ze allemaal met elkaar de planning van de dag door zitten te nemen. We filmen het, maar weten niet of het ook goed over zal komen. Dat is afwachten dus. Nadat we driekwart om het plaatsje zijn gelopen, we lopen nog steeds langs het kraakheldere water, trekken we de binnenstad in. De huizen zien er op zich netjes uit, uiteraard van verschillende kwaliteit, en de straten zijn redelijk breed. De grote keien die in de straten liggen geven een leuk effect. Overal zijn leuke winkeltjes, restaurantjes en barretjes. Het ziet er heel erg leuk uit. Daarbij schijnt de zon, dus is het beeld helemaal compleet. Het wordt tijd om wat te eten, maar Judith wilt graag in de zon zitten en dat is niet makkelijk. In de smalle straten hebben alle terrassen grote parasols staan en kun je vrijwel alleen in de schaduw zitten.

We lopen eerst nog maar wat verder en maken foto’s van de binnenstad, waarna we terug naar de haven lopen. Daar kunnen we aan de boulevard in een restaurantje gaan eten. De temperatuur is heerlijk, al zitten we niet in de zon. Het eten is ook prima, Judith heeft een vis menu en Nico eet Spaghetti. Na een goed half uur, het eten wordt hier snel gebracht, staan we op en lopen terug naar het begin van de haven, waar de auto geparkeerd staat. Nadat we nog wat extra munten in de parkeermeter hebben gegooid, het parkeren is overigens helemaal niet duur in Kroatië want aan de haven betaal je 4 à 5 kuna (+/- € 0,50/€ 0,60) per uur, gaan we gelijk maar even naar de supermarkt om de dagelijkse boodschappen te halen. Het kan maar weer gebeurt zijn, niet waar. We moeten wel een beetje oppassen met wát we kopen, want het einde van de vakantie is in zicht.

Via een route binnendoor, we gaan over smalle weggetjes, rijden we van dorpje naar dorpje op weg terug naar Fažana. We willen nog even een kijkje in de haven nemen, want daar zijn we van de week alleen maar in de avond geweest. Het is al over zessen als we richting de haven lopen. De zon begint al behoorlijk te zakken en dat levert een paar mooie plaatjes op. Het ziet er knus uit, klein maar heel gezellig. Wél merk je hier dat het seizoen op zijn einde loopt, want het aantal mensen die op de been zijn is niet zoveel meer. Het is natuurlijk maandag, misschien niet de meest gunstige dag om in een restaurantje te gaan eten, en de terrasjes zitten zeker niet vol en er zijn ook weinig mensen aan het eten. Het is inmiddels oktober en dat zal toch wel zo’n beetje het einde zijn van de enorme drukte die hier zomers gaande is.

Judith neemt nog maar een ijsje en we lopen langs de boulevard terug naar ons appartement. We hebben, ondanks dat het weer vanochtend heel erg slecht was, toch weer een leuke dag gehad en kijken nu al weer uit naar de dag van morgen. Het moet een mooie, warme dag worden. Laten we maar hopen dat het zo is, één ding is in ieder geval zeker: het wordt onze laatste vakantiedag in Fažana. Woensdag rijden we naar Kecskemét in Hongarije en donderdag vliegen we weer terug naar huis.

To je skoro gotov, dobro spavati i sutra
Het zit er bijna op, slaap lekker en tot morgen