Dag 17: Een dagje Fažana

Het is onze laatste dag in Kroatië en we staan op tijd op. Het weer is al prachtig, de weersvoorspellingen zijn kennelijk uitgekomen. Het ontbijt is vandaag geregeld door Judith. Ach dat is flauw, ze heeft het ontbijt al de gehele vakantie gemaakt, dus kan Nico alleen maar erg tevreden zijn. En, dat is hij ook hoor. Na het ontbijt gaan we onder de douche, want we willen vandaag nog één en ander zien. We willen naar de haven van Fažana, misschien dat we een boottochtje of zoiets gaan maken. Of gewoon wat wandelen langs de boulevard van Fažana.

In Fažana blijven we het langst van alle door ons bezochte plaatsen. Fažana  is gelegen in de straat van Fažana, 8 kilometer ten noordwesten van Pula. Er wonen ongeveer 2.700 mensen en het is gelegen op een laag stuk kust, maar het wordt goed beschermd door de Brijuni-eilanden. De eilandengroep bestaat uit twee grote (Veli Brioni en Mali Brioni) en tien kleine eilanden en is in zijn geheel uitgeroepen tot Nationaal Park Brijuni. De eilanden zijn per boot bereikbaar vanuit Fažana . Er komen veel boomgaarden, wijngaarden en olijfbosjes voor, die bijdragen aan het schilderachtige karakter van deze Mediterrane stad. Het landschap wordt overheerst door pijnboombossen. De belangrijkste beroepstakken zijn de visserij, de visverwerking en de bouw van kleinere vissersboten. Ook de glasfabricage is goed ontwikkeld. Tegenwoordig is Fažana een toevluchtsoord aan de kust geworden en hét vertrekpunt van veerboten voor het Nationale Park Brijuni.

Het weer is zo lekker dat we op ons balkonnetje een kopje koffie, met de laatste halve stroopwafel, drinken en zien de klusjesman het hele zwembad, inclusief de tegels, schoonmaken. Het wordt goed onderhouden. Judith wil eigenlijk wel even lekker bij het zwembad op één van de ligbedden in de zon gaan liggen. Misschien gaat ze ook nog wel even in het water, maar dat hangt van de temperatuur af. Prima, dat kan toch. Terwijl zij in de zon gaat liggen bakken, gaat Nico de auto schoonmaken. Een paar kilometer verderop is een grote wasstraat, waar je de auto zelf kunt wassen en de binnenkant kunt uitzuigen.

Zo gezegd, zo gedaan. De auto is weer helemaal schoon, zowel van binnen en als van buiten. En, het is ook zo gepiept. Er zijn vele wasboxen met hogedrukspuiten en er zijn een aantal grote stofzuigers. En alles voor een paar euro beschikbaar. Op de terugweg gaat Nico maar gelijk even tanken, het is niet veel maar dan zit de auto alvast maar vol. Als ik uitreken wat deze auto verbruikt aan diesel, dan blijkt dat hij, met alleen maar kleine stukjes rijden in heuvelachtig terrein, bijna 1 op 21 rijd. En dat is voor zo’n grote auto toch een mooi resultaat. De diesel kost hier rond € 1,08, dus dat maakt autorijden erg voordelig. Onderweg neemt Nico gelijk nog wat boodschapjes mee, lekker broodjes, kaas en 2 Berliner bollen, want die gaan er altijd wel in, toch?

Bij terugkomst ligt Judith nog lekker in de zon te bakken. Samen eten we de Berliner bol en als deze is opgegeten staat Judith op en loopt naar het zwembad. Het water is echt heel koud. Géén probleem voor haar en met een gracieuze beweging plonst ze in het water. Je kunt en horen zien dat het water steen koud is, haar adem stokt gewoon een beetje. Binnen 1 minuut is ze er weer uit en gaat onder de warme douche staan. Door de warme buitentemperatuur, het is rond 22 graden Celsius, en de warme douche is ze zo weer opgewarmd. Gelukkig hoeft Nico haar niet warm te wrijven, want dan was hij ook nat en koud geworden.

We maken de laatste foto’s van het appartementencomplex en maken nog wat filmpjes. Daarna gaan we ons omkleden, want we willen gaan eten bij Navétte. Hier hebben we een paar dagen geleden ’s avonds gegeten en dat was erg lekker. Deze keer gaan we lopen en waarom ook niet, we hebben de hele vakantie al gelopen, dus deze keer kan er ook nog wel bij. Het restaurant ligt op zo’n 1 ½ kilometer van ons appartement, dus dat valt eigenlijk wel mee. Onderweg lopen we langs verschillende andere appartementen, zowel bestaande als in aanbouw. Het is hier in Kroatië gebruikelijk dat zoon of dochter bij de ouders (of andersom) in hetzelfde gebouw gaan wonen en daar dan een paar extra appartementen bij bouwen om te gaan verhuren. Op deze manier proberen ze, voornamelijk in de periode april t/m oktober, wat extra inkomsten te genereren vanuit toerisme. Het zijn, zo te zien, over het algemeen prima gebouwen.

Het duurt niet lang of we komen bij het restaurant aan. Er zitten een paar mensen buiten te eten en dat doen wij ook maar, het is tenslotte heerlijk weer. Het eten is weer uitstekend, allebei eten we kipmedaillons, met groente. Daarbij uiteraard een salade en allebei een Radler 2%, ja ja ook Nico gaat aan de alcohol! Dat het eten goed gesmaakt is, is wel te zien aan de foto!

Na het eten gaan we verder met onze wandeling. Tegenover het restaurant, aan de andere kant van de weg, ligt een grote camping en appartementencomplex (zoiets als Center Parcs). Hier zijn Arie & Selma een keer op vakantie geweest. Het is er ongelooflijk groot, waarbij alles, maar dan alles aanwezig is. Van bar tot apotheek, van arts tot animatieteam. De andere kant ligt pal aan de boulevard en daar willen we naar toe. Door over deze camping te lopen, hoeven we niet helemaal rond te lopen. Het is een stuk korter en onderweg kijken we naar de vele verschillende huisjes die er staan. Het terrein is aan de kant van de zee afgesloten, je kunt er alleen maar uit of in met een pasje. Gelukkig voor ons komt er net een ouder stel aan en die gaan naar binnen. Wij gelijk naar buiten natuurlijk.

Over de boulevard lopen we richting de haven, want daar willen we nog een ijsje eten. Het begint wel stevig te waaien en de lucht betrekt een beetje. Zou het wel droog blijven? Het maakt ons niet uit, wij lopen gewoon door en komen even later bij de haven uit. Het is inmiddels behoorlijk donker van de wolken die boven Fažana hangen, maar het is nog steeds droog. Al likkend aan ons ijsje lopen we in ferme pas naar ons appartement en we komen droog aan. Eigenlijk hadden we gewoon rustig aan kunnen lopen, want het is uiteindelijk helemaal niet gaan regenen.

In het appartement drinken we een kop thee en gaan daarna samen even de reistassen inpakken en de kleren klaarleggen die we morgen en overmorgen nodig hebben. Het is allemaal zo gepiept want Judith had gisteren, toen het zo bar slecht weer was, al een hoop gedaan. Binnen een kwartier lopen we met onze grote reistassen naar de auto en leggen ze maar alvast er in. Dat scheelt morgenochtend vroeg weer een hoop gesjouw.

Op onze laatste avond in Fažana, we hebben het gevoel dat onze vakantie morgen al afgelopen is, terwijl we donderdag pas naar huis gaan, doen we niet veel anders dan op de andere avonden. We genieten van de rust, kijken een beetje TV (op de iPad), maken de filmpjes klaar, zoeken de foto’s uit en schrijven het reisverslag. Het is heerlijk ontspannen en zo hadden we ons deze vakantie ook voorgesteld. Missie geslaagd dus, kunnen we zeggen. Omdat we morgen bijtijds (rond een uur of zeven) willen vetrekken naar Kecskemét in Hongarije, gaan we maar niet te laat naar bed.

Pozdrav iz Fažane i već za laku noć
Groetjes vanuit Fažana en alvast welterusten