Dag 5: Matrei – Bled (Slovenië) 196 kilometer

De laatste ochtend in Oostenrijk is aangebroken, vandaag gaan we naar Slovenië. Het weer ziet er prima uit. We zijn al vroeg wakker gaan dan ook vroeg aan het ontbijt. Vandaag staat er yoghurt met muesli en vruchten, met daarbij thee en jus ‘d orange op het menu van Judith. Weer prima geregeld! Het zijn de laatste uurtjes die we in ons Oostenrijkse prachtige appartement doorbrengen en daar genieten we dus nog maar even extra van. Na het ontbijt lekker douchen en de auto inpakken.

Nadat we nog een kopje koffie hebben gedronken gaan we om half elf naar mevrouw Mattersberg, de eigenaresse van dit mooie gasthaus. Ze nodigt ons uit in haar keuken en begint te vertellen over haar overleden man, dat haar zoon nu bij haar woont, dat er nog maar 1 kamer en 1 appartement wordt verhuurd, enz., enz.. Ze zit kennelijk om een praatje verlegen! We rekenen af, groeten haar en rijden met de auto naar de dichtbij zijnde supermarkt om de laatste dingetje te kopen.

Op de parkeerplaats van de supermarkt maken we een speciale film voor Yaja, de zoon van Arie en Selma. Arie is met het gezin aan het varen en bevind zich momenteel in Frankrijk. Hij volgt ons op ons blog, zoals wij het gezin van Loon volgen op hun blog, en heeft gezegd dat Yaja graag een filmpje wilde hebben voor brandweerman Sam, zoals Nico hem altijd noemt. We nemen de film in 1 take op en voor de liefhebbers, hij kan op ons blog gezet worden, maar dan moet hier wel een verzoek voor ingediend worden!

Nadat we getankt hebben gaan we richting Lienz, waar we al 2 keer eerder zijn geweest. We moeten uiteindelijk de weg vervolgen naar Villach, zo’n beetje aan het einde van het stuk in Oostenrijk. De wegen zijn goed, dus kunnen we lekker doorrijden. Onderweg stoppen we voor een kop thee, de koffie die we tot nu toe buiten de deur hebben gedronken was niet echt lekker. Dus nemen we geen risico. Uiteraard nemen we wel een taartje erbij, die we samen, heerlijk zittend in de zon op het terras van het wegrestaurant opsmikkelen. We blijven niet al te lang en vervolgen onze weg.

Na een uur stoppen we bij een benzinepomp langs de weg, want we moeten voor Slovenië een vignet hebben. Gelukkig hebben ze hem, geldig 7 dagen en kosten € 15,-. Dat valt mee. We zijn wel benieuwd of dit vignet in Slovenië ook geldig is voor de tunnels, maar dat zal wel niet. We stoppen gelijk maar om samen te picknicken. Ook weer uitstekend geregeld door Judith! We zitten heerlijk op een bankje in de zon, ons kleedje uitgelegd op de tafel, onze koelbox er bij en we eten heerlijke broodjes. Het zal nu wel niet lang meer duren voordat we in Villach zijn, waar volgens ons de grensovergang, voor zover er nog een grens is, moet zijn. We zullen wel zien.

De reis verloopt voorspoedig en als we de Karawankentunnel naderen. Deze 7,9 kilometer lange tunnel  is gebouwd in 1991 en verbindt het Oostenrijkse Villach over de A11 en A2 met het Sloveense Ljubljana. En wat denk je, gewoon weer € 7,20 neer leggen en of je nu een vignet hebt of niet, dat maakt niet uit. De maximale snelheid in deze tunnel is 60 kilometer per uur, dus het duurt best lang voordat je aan de andere kant bent. Daarbij moet je bedenken dat er een enorme luchtverontreiniging in de tunnel is en de temperatuur er zo’n 24 graden Celsius is. Ga er maar aanstaan.

We rijden Slovenië binnen en vervolgen onze weg naar Bled. We hebben het adres van ons nieuwe onderkomen in het navigatiesysteem staan, dus dat moet wel goed komen. Als de dame van het systeem zegt “bestemming bereikt” staan we ergens op een landweggetje in het platteland van Bled en is er géén huis of ook maar iets wat daar op lijkt in de buurt te zien. We gaan het nog eens proberen, maar helaas. Als we een paar mensen tegen komen vraagt Nico in zijn beste Sloweens (!) de weg. Met handen en voeten komen we er uit. We zitten niet goed, moeten terug naar de grote weg en dan naar rechts en weer naar links enz.. We pakken onze TomTom er bij en vinden het adres in 1 keer. Blijken er 2 adressen te zijn!

We worden hartelijk ontvangen door de eigenaresse en zij laat ons onze kamer zien. Het is even schrikken, we zijn natuurlijk dat geweldige appartement gewend, maar de kamer is verder oké. Eenvoudig en klein, maar schoon en dat is het voornaamste.

Nadat we de tassen hebben uitgepakt gaan we naar het centrum van Bled. Daar halen we de boodschappen voor het ontbijt van morgen en gaan we in een, door de eigenaresse van ons pension aanbevolen, restaurant eten. Nico heeft een typisch Sloveens gerecht besteld en Judith houd het veilig bij een forel. Als het, zeer snel na onze bestelling, wordt uitgeserveerd moeten we allebei lachen. Wat heeft Nico? Twee grote worsten en twee bollen koude aardappelsalade! Het smaakt niet vies, maar daar is dan ook alles mee gezegd. In ieder geval kan hij zeggen dat hij uit de echte Sloveense keuken heeft gegeten. De forel van Judith smaakt in ieder geval goed.

Na de maaltijd gaan we naar onze kamer, waar de achterstand van het reisverslag en de foto’s en filmpjes wordt ingelopen. We gaan maar niet te laat slapen, morgen weer een nieuwe dag.

Lahko noč, spi
Welterusten, slaap lekker