Dag 1: Spijkenisse – Matrei (Oostenrijk) 1.084 kilometer

Goedemorgen, vandaag is het zover, we gaan eindelijk op vakantie. Mede door de situatie rondom de moeder van Judith, heeft het heel lang geduurd voordat we de vakantiebestemming voor 2016 definitief hadden gekozen. Maanden geleden zeiden we tegen elkaar “laten we naar Slovenië gaan!”. Vervolgens werd het Portugal of Spanje, lekker uitrusten van alle drukte. Weer even later werd het Thailand, want Nico had op zijn werk een collega gesproken die helemaal lyrisch was over dit land. Daarna werd het Bali, of toch Portugal. Uiteindelijk zijn we bij ons eerste plan terecht gekomen, zei het dat we het wel een beetje hebben aangepast.

Onze buurman Arie zei “waarom kom je niet naar Hongarije?”. Je komt dan met de auto van Selma, die staat in Nederland omdat Pisti en Gabor hiermee vanuit Hongarije naar Nederland zijn gereden, dan hebben we die weer bij ons huis in Jakabszállás. Je mag hem de hele vakantie gebruiken en vlieg je gewoon terug naar Nederland zegt Arie. Dat zijn meerdere vliegen in één klap. Zo ontstond het idee om eerst naar Oostenrijk te gaan, dan naar Slovenië, daarna naar Kroatië (omgeving Istrië) en tenslotte naar Hongarije (Budapest).

Het is zondag 18 september 2016 als om kwart over drie in de nacht de wekker gaat in huize van de Wetering. De avond er voor gingen we weliswaar redelijk op tijd (23:15 uur) naar bed, maar er was een feestje in één van de huizen achter ons en daar was een behoorlijk herrie. Weinig geslapen dus, maar dat maakt niet uit. We gaan op vakantie!

De auto is al voor een deel ingepakt en de laatste bagage wordt in de kofferbak gezet. Omdat we met de auto gaan kunnen we lekker wat meenemen. Alleen kunnen we natuurlijk op de terugreis met Transavia niet alles meenemen. Dat geeft niet, spullen die we niet direct nodig hebben kunnen we door Arie mee laten nemen als hij met de bus weer naar Nederland komt.

Om tien over half vier rijden we de Vijverboslaan uit en gaat de reis beginnen. Volgens de routeplanner is de afstand voor vandaag ruim 1.050 kilometer. De eerste uurtjes gaan erg snel, het is donker, maar droog en al snel rijden we Duitsland binnen. Na zo’n 3 uur rijden stoppen we op een parkeerplaats langs de Duitse autobaan. Een trieste bedoeling, maar het is alleen maar een plasstop dus maakt dat niet uit.

Als we van de parkeerplaats wegrijden begint het te regen. Ja hoor, hebben wij weer! Het wordt al wel drukker op de rijksweg, daar verbazen we ons wel een beetje over. Geeft niet, gewoon lekker doorrijden. Na zo’n 600 kilometer, we zitten op ongeveer 200 km. Van München vandaan, komen we  in de drukte. Wat is er aan de hand? Er ligt een Smart, op z’n zijkant, aan de kant van de berm. De bestuurder staat er naast, ongedeerd zo te zien, en is wellicht in slaap gevallen. We denken ook inmiddels te weten waarom het zo druk is geworden. Van de week zijn de Oktoberfesten begonnen in München en we vermoeden dat daar heel veel Duitsers, voornamelijk jongeren, naar toe gaan.

We rijden van de ene file in de andere. Om de haverklap van 120 naar 100, naar 80, naar 60 kilometer per uur en dan weer een paar kilometer verder hetzelfde verhaal. Het is om gek van te worden en kost ontzettend veel tijd. Toen we begonnen gaf de routeplanner aan dat we er om 14:23 uur zouden zijn. Dat gaat in ieder geval niet lukken. Overal zijn er wegwerkzaamheden en dan hebben we nog geluk dat het zondag is en er niet wordt gewerkt. Nou ja, het is niet anders. Uiteraard hebben we onderweg nog een keer gestopt en getankt.

Als de bergen opdoemen hebben we door dat we al vlakbij Oostenrijk zitten. Het landschap veranderd, de omgeving ziet er gewoon anders uit. De laatste 100 kilometer moeten we binnendoor rijden. Op zich een leuke route, met van die kleine, fleurige dorpjes, maar als je al 10 uur onderweg bent, wil je liever gewoon lekker doorrijden. Ook dit moeten we maar op de koop toenemen en eerlijk is eerlijk het landschap ziet er prachtig uit. De huizen zijn allemaal versierd en de balkons zijn voorzien van mooi gekleurde planten (voornamelijk Geraniums) maakt een prachtig plaatje.

Zo’n 15 kilometer van Matrei vandaan moeten we door de Felbertauerntunnel. Een enorm lange tunnel van 5,3 kilometer lang. Aan het einde is een wachthuisje, je moet betalen. Als ik naar mijn voorruit wijs, daar zit het vignet van Oostenrijk, lacht de vrouw achter het loketje vriendelijk en zeg “11 euro, bitte”. Dat wordt dus gewoon afrekenen! Als we verder rijden zien we pas echt het Oostenrijkse landschap, prachtig gewoon. Het laatste stukje zijn alleen maar slingerende weggetjes. Om kwart voor vijf in de middag rijden we de parkeerplaats van ons overnachtingsadres op. We zijn er!

We worden allerhartelijkst ontvangen door de eigenaresse van Feriengasthaus Mattersberger en zij laat ons het huis zien. We mogen kiezen, of een appartement of een kamer. De prijs is gelijk, maar omdat we de eerste gasten zijn hebben we de eerste keus. De prijs is hetzelfde. We kiezen uiteraard voor het appartement, dat er geweldig mooi en compleet uit ziet. Om een indruk te krijgen hoe het appartement er uit ziet, moet je beslist even naar het filmpje van vandaag kijken.

In de regen pakken we de auto uit, maken een filmpje van het appartement en gaan daarna even wat eten. Niet ver van het gasthaus vandaan zit een restaurantje. Een echte Oosterijkse stübe, waar je de zeer bekende Wiener schnitzel kunt bestellen. Judith doet dat dan ook en Nico neemt een cordonbleu. Ook nog een salade er bij, een glas witte wijn en een cola en de avondmaaltijd is besteld. Als ze even later de borden komen brengen (dat gebeurt heel snel) schrikken we toch van de grootte van de schnitzel en cordon bleu. Geeft niet, we eten zoveel als we op kunnen.

Na een kwartier bunkeren zitten we allebei propvol en hebben niet eens meer zin in een toetje. We rekenen het schrikbarende bedrag van € 34,70 af. Met ons buikje vol rijden we terug naar ons appartement, waar we wat internetten en de dag van morgen voorbereiden. Morgen hebben we een “bijkomdag” gepland, dus géén lange verre wandelingen of iets dergelijks. We zullen zien, je weet het maar nooit wat Judith in petto heeft.

Judith gaat een boekje lezen en ik kijk op mijn laptop naar de uitzending van Studio Sport Eredivisie. Feyenoord heeft gewonnen van PSV en dat wil ik natuurlijk niet missen. Het is inmiddels bijna twaalf uur en ik ga ook naar bed. Het is te laat geworden om nog mijn reisverhaal af te schrijven en de foto’s en filmpjes uit te zoeken. Dat doe ik morgen wel, want dan hebben we toch niets te doen. Of toch wel?

Güte nacht liebe freunden.