Dag 10: De haven en het centrum van Umag

Het is al weer de 10e dag van onze vakantie, het schiet al op. Het is volgens zo wie zo dat het lijkt als je na de helft van de vakantie bent, het allemaal veel sneller gaat. Dat is natuurlijk niet zo, maar voor je gevoel is het wel zo. De nacht is een beetje onrustig verlopen, we moeten erg wennen aan het bed. Zodra je jezelf omdraait, dan kraakt het enorm. Daarnaast is het bed heel erg hard en dat is ook wennen. Judith is als eerste wakker en gaat een lekker kopje thee drinken. Nadat ze in de douche is geweest, gaat ze Nico uit bed halen om te komen ontbijten. Het weer is een beetje bewolkt, wat op zich niet zoveel uitmaakt want we gaan er vandaag niet op uit. We blijven in Umag, in de ochtend een beetje bijkomen en in de middag naar het centrum van Umag.

Als we zitten te eten wordt er op de deur geklopt, onze auto staat in de weg en de zoon van de eigenaresse moet naar zijn werk. Even auto verzetten. De eigenaresse wil gelijk onze paspoorten hebben voor de registratie. De paspoorten worden overhandigd en ze gaat er mee naar haar kantoor. Even later wordt er weer geklopt, de paspoorten zijn weer terug. Ook wordt gelijk de rekening overhandigd en op de vraag van Nico of ze het geld gelijkt wilt hebben, knikt ze vlot ja. Dat was geen verrassing want in de informatie van het appartement stond al geschreven dat je vooruit moet betalen. Hup, € 200,- overhandigd en gelijk gezegd dat het wisselgeld, het appartement was € 188,- voor 4 nachten inclusief toeristenbelasting, later wel komt omdat we aan het ontbijten zijn. Wat denk je, 5 minuten later wordt er weer op de deur geklopt en daar is het wisselgeld. Ach, wat maakt het uit, we hebben de tijd aan ons zelf vanochtend, dus lachen we er maar een beetje om.

De ochtend wordt besteed om het reisverslag van gisteren af te schrijven, de foto’s en filmpjes van gisteren te bekijken, een beetje koffie drinken, een nieuwe overnachting te boeken, wat te internetten, en ga zo maar door. Voor we het weten is de ochtend voorbij. En gaan we ons klaar maken voor de trip naar de haven en het centrum van Umag.

Omdat buurman Arie van plan is om zijn boot naar Kroatië te halen, misschien wel naar de haven van Umag, halen we informatie op bij de receptie van de haven. Daarnaast maken we filmpjes en foto’s zodat hij kan zien hoe het er allemaal uitziet. Omdat we al een beetje trek hebben, besluiten we om in de haven in het restaurantje te eten. Je kunt het allemaal maar binnen hebben en daarnaast hebben we overal WiFi, dus dat is makkelijk. Het eten is fantastisch gewoon, zó goed hebben we het nog niet gehad. Gisteren hebben we in de haven een selfiestick gekocht (die van ons ligt thuis in de kast!) dus maken we een filmpje voor Arie & Selma, welke voor- en achteraan de rest van de filmpjes van de haven wordt geplaatst. Het is al met al een leuk filmpje geworden en we versturen het gelijk maar (er is hier een snelle verbinding) naar hun via WhatsApp, althans dat denken we. Naar een paar pogingen stoppen we, de film is waarschijnlijk te lang en wordt steeds op het laatste moment afgebroken bij het verzenden.

We betalen en gaan naar het centrum van Umag, waar we lekker een beetje rond flaneren. Het is heel erg rustig en dat maakt dat het er een beetje troosteloos uitziet, terwijl het gisterenavond zo gezellig druk was. Nog niet alle kraampjes zijn open, in de winkeltjes zijn geen toeristen te zien en bij de restaurantjes zijn alle stoelen leeg. Het zal nog wel komen, ten minste dat denken we. We laten ons niet van de wijs brengen door de rust en wandelen lekker door. Judith maakt filmpjes en Nico schiet een aantal foto’s. Het is inmiddels vijf uur, dus gaan we terug naar de auto. Onderweg doen we de boodschapjes en halen we bij de warme bakker een heerlijk brood. Daar zullen we waarschijnlijk vanavond later pas aan beginnen, want we hebben natuurlijk vanmiddag laat een heerlijke maaltijd gehad.

In het appartement gaan we lekker op ons balkonnetje zitten en kijken naar de ondergaande zon. Het is zeker niet de 1e keer dat we een ondergaande zon zien, maar het blijft toch iedere keer een mooi schouwspel. En, zeg nou zelf, met een glaasje wijn en verschillende soorten nootjes, kun je van zo’n ondergaande zon extra genieten. Nadat de zon is ondergegaan wordt het snel donker, dus gaan we binnen zitten. Nico is de hele tijd al bezig om de film voor Arie & Selma te versturen, maar heeft nog geen succes. Het internet valt iedere keer uit, dus gaat hij eens bij de eigenaresse navragen of de router niet gereset moet/kan worden. Als hij aanbelt doet de schoondochter open en zij gaat ons helpen. Eerst proberen de router te resetten en als dat geen verbetering geeft gaat ze een verbinding tot stand brengen via haar iPad. Het resetten heeft niet echt resultaat, dus krijgen we nieuwe inloggegevens en kunnen op deze manier beter internetten. En dat klopt, het werkt beter en het is ook nog sneller.

Terwijl Nico aan het stoeien is met het versturen van allerlei filmpjes en zo, kijkt Judith naar de aflevering van Goede Tijden Slechte Tijden van vandaag. Vanavond zullen we wel wat later naar bed gaan, al moeten we morgen weer even terug naar Slovenië om daar de plaatsen Piran en Portorotz te gaan bezoeken. Dit schijnen erge leuke plaatsjes te zijn en we hebben nu nog de mogelijk om gebruik te maken van ons vignet, die tot donderdag geldig is.

To je kasno, hvala vrlo laku noć.
Het wordt een latertje, alvast goede nacht.