Dag 14: Pula

Het is zaterdag 1 oktober 2016 en het is de verjaardag van Ben. Ben van harte gefeliciteerd! Om acht uur zijn we uit bed en benieuwd naar hoe het weer er uit ziet. Het weer zou vanaf vandaag wat minder worden, met zelfs kans op regen. Het valt mee, het is weliswaar bewolkt maar de temperatuur is lekker, zeker omdat het nog zo vroeg is. Judith heeft weer een goed ontbijtje klaar gemaakt, ze is daar nu eenmaal heel erg goed in, en het smaakt ook vandaag weer prima. Nico gaat als eerste even douchen. Jammer genoeg is de houder van de douchekop lam, waardoor de sproeier er niet in blijft steken. Dat is een beetje vervelend, je moet de sproeier zelf vasthouden, maar verder is deze douche heerlijk. Nico zal straks even een schroevendraaier halen om het schroefje te proberen vaster te zetten. Terwijl Nico in de douche staat, geniet Judith op het balkonnetje aan de kant van het zwembad van het zonnetje, die inmiddels is doorgebroken. Heerlijk gewoon.

Het lukt helaas niet om de houder te repareren, daar moet maar een klusjesman voor komen. Beneden in dit complex zit van acht uur ’s morgens tot vier uur in de middag een receptioniste, Sonja of Anna. Zij regelt gelijk dat er iemand langs gaat komen om het probleem te verhelpen. Terwijl Judith onder de douche staat haalt Nico 2 kopjes koffie beneden. Je kunt hier, tegen betaling van € 5,- per persoon, ook ontbijten en daar staat een koffiemachine waar je koffie kunt halen. Kosten 5 Kuna en dat is omgerekend € 0,65. Voor dat geld gaan we zelf niet staan tobben met een filtertje natuurlijk. Tijdens de koffie bepalen we gelijk wat we vandaag gaan doen. Het weer valt dus reuze mee, dus kunnen we er gewoon op uit, zegt Judith. We gaan naar Pula, hier een kleine 10 kilometer vandaan. Daar zijn wel wat leuke bezienswaardigheden.

Pula (Italiaans: Pola) is de zuidelijkst gelegen stad van het Kroatische schiereiland Istrië. Het is de 7e stad van Kroatië naar inwonertal en is al meer dan 3.000 jaar oud. De grootste stad van Istrië, Pula, ligt op de meest zuidelijke punt van het schiereiland. Pula telt zo’n 70.000 inwoners en het is het hart van handel en industrie in Kroatië. De haven ligt uitstekend beschut, het biedt ook aan grotere schepen toegang vanwege de 700m brede monding. De omringende heuvels bieden bescherming in de winter tegen de hevige stormwinden. Nadat we een parkeerplaats hebben gevonden voor de auto, in de buurt van de haven en het Amfitheater, gaan we beginnen aan onze ontdekkingstocht. Het weer is inmiddels prachtig, daar hebben we geen last van. Het is al best druk rondom de haven. Deze ligt vlakbij het Amfitheater, waar natuurlijk bijna alle toeristen een kijkje gaan nemen. Zo ook wij.

Als eerste gaan we naar dit Amfitheater, het bekendste bouwwerk van Pula. De arena werd in de 1ste eeuw onder het bewind van keizer Augustus gebouwd. Vespasianus liet het amfitheater vergroten, zodat het in grootte de zesde plaats inneemt onder alle Romeinse arena’s die behouden zijn gebleven. Er konden 23.000 toeschouwers in om naar het spektakel te kijken dat zich op het 133 x 155 meter metende ovaal afspeelde. De buitenmuur met twee boven elkaar gelegen arcades voor de toeschouwers en een derde bovenste ring met rechthoekige openingen is 32,5 meter hoog. De buitenste ring is volledig bewaard gebleven. In de arena vonden gladiatorengevechten plaats en er werden ook mensen voor wilde dieren geworpen. In 404 verbood men dit soort vermaak en werd de arena een marktterrein. De Venetianen gingen de ring later gebruiken als steengroeve. Dankzij de beslissing van de Venetiaanse overheid in 1583 bleef het bouwwerk voor de sloophamer gespaard. Voor de man die zich sterk maakte voor het behoud van de arena werd een gedenkplaat aan een van de torens aangebracht. Tegenwoordig dient de arena voor spektakels zonder bloedvergieten. In de zomermaanden worden er opera-, toneelvoorstellingen, rockconcerten en het Kroatische filmfestival gehouden. In de kelders is een tentoonstelling over de olijventeelt en de wijnbouw in Romeinse tijden te zien.

We kopen een kaartje en gaan naar binnen. Als we binnen in het theater komen valt het ons gelijk een beetje tegen. We zijn 2 jaar geleden in Rome naar het Colosseum geweest en dat is vele malen groter. Misschien waren onze verwachtingen te hoog gespannen. Uiteraard gaan we een kijkje nemen en proberen we om géén vergelijk te maken met de zeg maar grote broer in Rome. Het is er nog niet zo heel erg druk, dus kunnen we op ons gemak rondlopen en wat foto’s en filmpjes maken. We brengen ook een bezoekje aan het de ondergrondse gangenstelsel, waar veel van de opgravingen zijn bewaard en uitgestald. Het verhaal wil dat het gangenstelsel wel 10 kilometer lang zou zijn geweest en dat daar mensen en dieren werden bewaard, die later in de arena tegen elkaar moesten vechten. En dat allemaal als leedvermaak voor de vele duizenden toeschouwers die op de tribune zaten te kijken.

Alles bij elkaar zijn we zo’n 5 kwartier in dit theater geweest en zijn daarna achter het theater langs gelopen, uiteraard naar boven, om daar de kerk van Sint Anthonius te gaan bezoeken. Deze kerk is gebouwd tussen 1929 en 1931 en de klokkentoren heeft een hoogte van 45 meter. Het is daarmee het hoogste gebouw van Pula. Aan de buitenkant staan de bloemen nog steeds prachtig in bloei. We zijn de enige mensen die naar binnen gaan en eigenlijk is het niets bijzonders. De andere kerken waar we tijdens deze vakantie in zijn geweest, zagen er indrukwekkender uit. Maakt niet uit, je kunt niet alles hebben.

Het contrast is erg groot als we net de kerk uit zijn, misschien 50 meter verderop, en we een sexshop tegen komen, die hele andere dingen aan mensen aanbieden, dan het geloof. Als we verder lopen komen we bij Mac Donalds uit en omdat Judith vanavond graag in de haven warm wil eten, nemen we hier kipnuggets en een hamburgertje. Omdat we vanochtend al vroeg hebben ontbeten, gaat dit er samen met een milkshake en Franse frietjes best wel in.

Vervolgens gaan we naar het centrum van Pula en bezoeken we de Mainstreet, blijkbaar een leuke, gezellige winkelstraat met allerlei winkeltjes. Het valt tegen, de meeste winkeltjes zijn gesloten en diegene die open zijn verkopen vrijwel alleen maar souvenirs en dergelijke. Behalve een paar leuke restaurantjes valt het op dat de huizen soms heel erg smerig en slecht onderhouden zijn. Daar stellen ze zeker hier niet zoveel belang bij. Vlak voordat we naar de haven willen lopen nemen we nog een kijkje bij de Tempel van Augustus. Deze tempel is een goed bewaard gebleven Romeinse tempel en gebouwd ter ere van de Romeinse keizer Augustus. Vandaar die naam natuurlijk. De tempel heeft Korintische zuilen, die een lengte hebben van 17,85 meter, een breedte van 8,05 meter en een hoogte van 14 meter. Er is een kleine expositie in de tempel, maar daar gaan we niet kijken.

We hebben het wel gezien hier en willen naar de haven toe lopen om vandaar uit terug te gaan naar onze auto. Zo gezegd, zo gedaan. We lopen naar de haven en maken daar nog wat foto’s en filmpjes. Het is ook al niet super spectaculair, deze haven. We hebben mooiere en leukere gezien deze vakantie. Langs het water slenteren we richting de parkeerplaats waar onze auto staat en dat is best nog wel een stuk lopen, op van de bijzonder fijne keien die ze hier overal op de grond hebben liggen. Je zou er haast pijn van in je voeten krijgen. Hadden we onze wandelschoenen misschien beter aan kunnen doen? Al met al hebben we ook vandaag weer onze kilometertjes gemaakt met lopen en als we bij de auto zijn besluiten we om eerst even terug naar het appartement te gaan, misschien even lekker in de zon liggen (nu kan het nog, morgen wordt regen voorspeld) en misschien ook nog even een frisse duik te nemen in het zwembadje bij het appartementencomplex.

Als we terug zijn in ons appartement laat Anna, één van de dames van de receptie, ons de grootste appartementen van het complex zien. Je kunt er met 6 personen in wonen. Ze zijn bijna in dezelfde stijl ingericht als ons appartement, alleen met een extra slaapkamer. Sommige hebben ook een 2e badkamer en allen zijn voorzien van een bank die in één beweging is omgebouwd tot een bed.

We kleden ons om en gaan naar beneden, waar we eerst maar even in de zon gaan liggen. Het water van het zwembad is zo koud, er drijven net géén ijsklontjes in, dat het nog lastig wordt om er in te gaan. Omdat we dit ook willen vastleggen op film moeten we loten wie er in gaat. Nico is de gelukkige, hij mag een plons nemen. Uiteraard laat hij zich niet kennen en loopt met zijn geweldige lichaam zo het ijskoude water in. Hij kijkt er bij alsof het water 30 graden is. Zodra Judith klaar is met de opname komt hij er gelijk uit en gaat onder de warme douche staan, aan de rand van het zwembad. Dat is een stuk lekkerder. We gaan maar snel naar boven. De klusjesman is al langs geweest en het probleem met de houder van de douchekop is opgelost. Gelukkig dan kunnen we weer normaal douchen.

Het is inmiddels tijd om naar de haven te gaan. Eerst gaan we nog een stukje wandelen over de boulevard, langs de zee. Alsof we nog niet genoeg gelopen hebben vandaag! Na wat zoekwerk bereiken we het restaurant, gisteren aangeraden door de dame van de receptie, en we eten daar heerlijk. Judith neemt mosselen, had best wat meer mogen zijn, en Nico heeft een Istrië steak, zeg maar een cordon bleu. Het begint nu toch wel wat fris te worden, dus gaan we na het eten direct naar ons appartement. Daar doen we onze dagelijkse dingetjes en genieten (!) van de harde muziek die buiten uit de kleine restaurantjes aan de zee te horen is. Er is een bandje aan het spelen en zingen. Laten we maar hopen dat dit niet tot diep in de nacht duurt.

Laku noć, sutra je nedjelja. Dan?
Welterusten, morgen is het zondag. Rustdag?